Polska rzadko bryluje w rankingach wolności gospodarczej i przyjazności biznesowi. By nie być gołosłownym, w ostatniej edycji rankingu fundacji Heritage (jeden z najbardziej prestiżowych rankingów tego rodzaju, chociaż nie wolny od krytyki), Polska ulokowała się na lokacie raczej przeciętnej, bo 25[1], za Azerbejdżanem, daleko za Niemcami i Austrią, chociaż przed na przykład Belgią i…
Nastąpiła jakaś przedziwna zmowa antyliberalnych (i tych nominalnie liberalnych również) sił politycznych aby z tak zwanymi umowami śmieciowymi walczyć. Nie dalej jak tydzień temu zwalczyć je „na sto procent” zechciał Platformiany pomazaniec pan prezydent Trzaskowski, ale on nie jest jedyny[1]. Podobny ferwor rewolucyjny zadeklarował też pan poseł Robert Biedroń z Lewicy grzmiąc „Jak będę…
Jak dotąd blog Liberalizm.net nie poparł wprost żadnego z prezydenckich kandydatów, a obserwując pewne przetasowania w stawce, spodziewać się można że nie prędko to nastąpi. Po rejteradzie pani kandydatki Błońskiej i namaszczeniu do startu w wyścigu Trzaskowskiego, przyszedł bowiem czas zastanowienia się nad propozycjami politycznymi warszawskiego samorządowca. A te? Nie zapowiadają się wybornie. Na…
Zagłodzić Bestię – Jaką znowu bestię? Jest generalnym konsensusem wśród neoliberałów że tak wydatki publiczne jak i podatki są nadmierne względem pożądanego poziomu. Jednocześnie za wielce niepopularne uchodzi obniżanie wydatków, zwłaszcza tych na cele socjalne. „Nam się należy!” zakrzykną niezliczone rzesze obywateli przekonanych o swoich słusznych prawach. Z drogiej strony obniżenie podatków bez obniżenia…
Dzisiejsza notatka nie jest wbrew pozorom o konstytucji USA, chociaż jest ona wdzięcznym punktem zaczepienia do rozpoczęcia rozważań, w oderwaniu nawet od jej współczesnej praktyki interpretacyjnej. Konstytucja USA to bardzo specyficzny i charakterystyczny produkt umysłowości klasycznego liberalizmu. Podobnie jak nasza listuje szereg różnych praw, ale odmiennie od naszej nie listuje hojnej listy praw socjalnych –…
Instytucje Państwa opiekuńczego stworzone w wielu zachodnich demokracjach w dwudziestym wieku cenione są wielce tak przez socjaldemokratyczną lewicę jak i przez etatystyczną prawicę, jako dające schronienie skrzywdzonym przez los. Niestety rozbudowa instytucji Państwa Opiekuńczego jest jak destrukcyjny narkotyk: nie poprawia sytuacji gospodarczej, lecz jedynie pomaga przywódcom politycznym i ich klientom poczuć się lepiej. Co gorsza,…
